Απ' το παράθυρο μου στέλνω ένα δύο
και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι ένα και δύο
και τρία και τέσσερα πουλιά
πως θα 'θελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
όταν θα μεγαλώσουν όλα να γίνουν
λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Ρεφραίν:
Όσο κι άν ψάχνω
δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελλή να μ' έχει κάνει
από τον Πειραιά
που όταν βραδυάζει
τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πεννιές του αλλάζει
γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγώ δεν
υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ ξέρω πως
ξέρω πως πως θα τον ονειρευτώ
πετράδια βάζω στο λαιμό και μια χά-
και μια χά- και μια χάντρα φυλαχτό
γιατί τα βράδυα καρτερώ στο λιμάνι
σαν βγώ κάποιον άγνωστο να βρώ
Ρεφραίν
|
Out of my open window I send a kiss, then
Two kisses, and then it’s three and four,
I see a bird, and then two birds and three birds and
Then four birds come flying to the shore.
Oh, how I wish I had a boy and then two and
Then three and who knows how many more…
When they grow up they’ll all be splendid young fellows,
The best that Piraeus has in store.
Refrain:
In all my roaming
I’ve never found a landing
That fills me with abandon
As does this magic place.
When night is falling
Its melodies are calling,
That throbbing’s so enthralling
As boys fill up the space.
When I go out my door there’s no one around that
I don’t love, of that there is no doubt.
And when I later go to sleep I know what, I
Know what, I know what I’ll dream about.
I put some pebbles ‘round my neck, and a bead that’s
A charm that I cannot do without,
So when at night I wait around in the port I
Find no one unknown when I go out.
Refrain
|